Biografie Nederlands

1900 Albert Carel Willink werd op 7 maart in Amsterdam geboren als de oudste van de twee zoons van Jan Willink en Wilhelmina Altes.

1913-1918 Volgde middelbaar onderwijs aan achtereenvolgens het Instituut van der Hoof en de eerste vijfjarige HBS aan de Keizersgracht in Amsterdam.

1918-1919 Studeerde korte tijd medicijnen waaruit een vriendschap ontstond met de latere psychiater Frits Grewel. Daarna studeerde hij tot na de propedeuse bouwkunde aan de Technische Hogeschool in Delft, waar hij eerst ook woonde; sloot vriendschap met de latere schilder Charles Roelofsz. Inmiddels had hij zich in Den Haag gevestigd, vanwaar hij in een brief van 17 november 1919 zijn ouders op de hoogte stelde van zijn besluit om kunstschilder te worden.

1920-1923 Reisde via Düsseldorf naar Berlijn, waar hij eerst korte tijd studeerde aan de Staatliche Hochschule, daarna aan de internationale schilderschool van Professor Hans Baluschek. Sloot daar vriendschap met Herbert Behrens Hangeler. Maakte eerst expressionistisch werk, enigszins in de trant van Dix en Grosz, maar exposeerde in 1923 abstract werk in het Glaspalast in Moabit met de 'November-Gruppe'. Maakte aquarellen en collages die verwantschap hebben met Klee en Schwitters. Werkte enige tijd mee aan het avant-garde tijdschrift 'Het Overzicht', nam deel aan de groepen 'Der Wurf' in Bielefeld en 'Zenith' in Belgrado.

1924-1925 Had na terugkeer in Amsterdam een tentoonstelling in 'Gebouw Heystee', bij gelegenheid waarvan hij zichzelf 'futurist' noemde. Werkte mee aan het tijdschrift voor constructivistische kunst 'De Driehoek', onder andere met Josef Peeters en Eddy du Perron. Met de laatste bleef hij bevriend tot diens dood in 1940. Werd lid van 'De Onafhankelijken', met wie hij in de komende jaren een aantal malen in het Stedelijk Museum te Amsterdam zou exposeren en waarvoor hij in 1927 de affiche en de catalogus ontwierp. Er ontstonden een aantal werken zoals 'De zilveren bruiloft' (1924), waarin figuratieve elementen terugkeren en waarvan de compositieopbouw aan Léger en aan collages doet denken.

1926-1930 Werkte in 1926 enige tijd in het leerlingenatelier van Henri Le Fauconnier in Parijs, waar hij lijntekeningen naar naaktmodel vervaardigde. Werd geïnspireerd door het classisisme van Picasso, waaruit werken als 'Duiven' (1927) en 'Meisje met Duif' (1929) ontstonden. Trouwde in 1926 met Mies van der Meulen, die hem echter in 1928 al verliet. Willink portretteerde haar enkele malen. Met zijn eerste vrouw en Behrens Hangeler maakte hij een reis door Frankrijk tot aan de Pyreneeën: het Franse landschap en onder andere ook Lourdes verschenen in een aantal werken.

1931 Maakte met zijn broer Jan een rondreis door Italië, waarbij onder andere Pisa en Florence bezocht werden. Bewondering voor het werk van De Chirico; schilderijen zoals 'Late bezoekers in Pompeï' (1931) ontstonden. Schilderde in 1931 een voor een landschap liggend naakt 'Rustende Venus', waarvoor Wilma Jeuken poseerde.

1932 Had een eenmanstentoonstelling bij Kunsthandel Vecht in Amsterdam; de zo typerende 'Willink-Huizen' verschenen in het werk, onder andere op de achtergrond van portretten van Wilma en Charles Roelofsz. Willink portretteerde Wilma elfmaal, onder andere in 1932, 1938, 1940 (met kat) en 1952; daarnaast portretteerde hij hen samen in dubbelportretten in 1934 en 1957.

1933 Huwelijk met Wilma Henriëtte Johanna Jeuken, geboren 1905 te Amsterdam. Had een eenmanstentoonstelling in het Stedelijk Museum 'De Lakenhal' in Leiden.

1934 Had exposities in Den Haag bij Kunsthandel Nieuwenhuizen Segaar en in Amsterdam bij Kunsthandel Huinck en Scherjon.

1935 Betrok de woning met atelier aan de Ruysdaelkade in Amsterdam, waar hij tot aan zijn dood zou blijven wonen. Ging klassieke beelden, die hij kende van het Neues Palast in Potsdam, uit Parijs, Versailles of uit de tuin van het Rijksmuseum, verwerken in schilderijen als 'landschap met statue' en 'Het jachtslot'. Had in 1936 en 1938 een expositie bij Kunsthandel Carel van Lier.

1939 Overzichtstentoonstelling in Museum Boymans in Rotterdam. Schilderijen als 'Job' (1938) en 'Simeon de pilaarheilige' (1939) - waarvoor de kunstenaar zèlf model zat - en landschappen zoals 'Château en Espagne' (1939) werden gezien als uitingen van cultuurpessimisme, die door de Tweede Wereld Oorlog bewaarheid werden.

1941 Vervaardigde in opdracht een portret van Mr. J.Th. Stakenburg. Er zouden in de volgende jaren als broodwinning nog ca. 40 in opdracht gemaakte portretten, waaronder een aantal dubbelportretten, volgen. Het laatste, een portret van een jonge vrouw 'De Madonna van de Galapagos-eilanden', ontstond in 1980.

1947 Maakte een reis naar Parijs, waar hij in de Jardin de Tuileries, het park van Versailles en in St. Germain-en-Laye opnieuw inspiratie opdeed, die in schilderijen werd verwerkt.

1949 Tentoonstelling Stedelijk Van Abbe Museum in Eindhoven.

1950 Publiceerde het essay 'De Schilderkunst in een kritiek stadium'. Zich afzettend tegen de abstracte schilderkunst van dat moment zet hij hierin zijn ideeën, over de moderne schilderkunst uiteen, met name ook over de plaats die zijn realistisch werk daarin innam.

1951 Overzichtstentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel.

1952 Schilderde tot 1962 een zeventiental landschappen met uitheemse dieren, zoals rinocerossen, giraffen, miereneters, maraboes. Plaatste de dieren in een voor hen ongebruikelijke omgeving, waardoor vervreemding ontstond.

1953 Tentoonstelling in het Waaggebouw in Nijmegen.

1955 Tentoonstelling Paleis Raadhuis in Tilburg.-1956 Tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam.

1960 Wilma Willink-Jeuken overleed aan een hersenbloeding. Om dit grote verlies te kunnen verwerken maakte Willink een reis naar Rome. In deze stad bezocht hij onder andere de tuinen van het Vaticaan, het Thermen-museum, de omgeving van de stad en ca. 120 km vergelegen tuinen van Bomarzo.

1961 Tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Het Thermen-museum in Rome vormde de inspiratie voor een drietal schilderijen, die in de jaren 1961-1963 ontstonden.

1962 Reisde opnieuw naar Rome en de tuinen van Bomarzo, waarvan de beelden in de periode 1963/1966 in een vijftal grote schilderijen, zoals 'De eeuwige schreeuw' (1964) en 'Onnodige getuigen' (1965) zouden worden verwerkt.

1968 Tentoonstelling Gemeentemuseum in Arnhem.

1969 Huwelijk met Mathilda de Doelder, die hij naakt in een aantal composities opnam, onder andere in 'Fuga monialium' uit 1967.

1973 Overzichtstentoonstelling in Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam. In dit jaar ontstond een laatste zelfportret.

1975 Willink vervreemdde van Mathilda die tekenen van hoogmoedswaanzin vertoonde en nadat zij het portret van 'Wilma' uit 1952 ernstig beschadigde, bande Willink haar onmiddellijk uit zijn leven. Direct hierna deelde Willink zijn leven met een nieuwe muze: Sylvia.

1977 Na de officiële scheiding van Mathilda (2 juni) huwde Willink op 5 juli de kunstenares Sylvia Maria Elizabeth Quiël (geb. 1944) met wie hij tot aan zijn dood onafscheidelijk zou blijven. Sylvia Willink werd driemaal door Willink geschilderd, onder andere tweemaal levensgroot als 'Zittend naakt' in 1976 en in 1978 als 'Rustende Venus 2' waarmee Willink symbolisch verwijst naar de gelukkige periode met zijn echtgenote Wilma die hij in dezelfde houding schilderde als 'Rustende Venus' in 1931. Overzichtstentoonstelling bij Kunsthandel Van Wisseling in Amsterdam. Onderging een zware operatie. Deelname aan de tentoonstelling 'Tendenze der Zwanziger Jahre' in Berlijn.

1980 Overzichtstentoonstelling van het realistische werk in het Stedelijk Museum. In de G.I.N.-Gallery in Amsterdam werd het vroege abstracte werk getoond. Verschijnen van het standaardwerk door Prof. Hans Jaffé bij Meulenhoff/Landshoff. Bevordering tot officier in de Orde van Oranje Nassau, benoeming door de Franse staat tot het lidmaatschap van het 'Institut de France'. 15 december: opening van de grote internationale tentoonstelling 'Les Réalismes' in het Centre Georges Pompidou waar Willink met vijf werken was vertegenwoordigd.

1983 Werkte met Jouke Mulder aan zijn biografie 'Willinks waarheid'. Deelname aan tentoonstelling 'Zenith', Nationaal Museum in Belgrado (febr/maart). 2 augustus: bij Willink werd een ongeneeslijke leverkwaal geconstateerd. Werkte aan een schilderij dat nooit af zou komen, een variatie op 'Evenwicht der krachten'.

19 oktober: Albert Carel Willink overleed op 83-jarige leeftijd in zijn woonhuis te Amsterdam.

Van 10 november 1984 tot 3 februari 1985 werd in het Gemeentemuseum van Arnhem, de tentoonstelling 'Terugblik op Willink' gehouden die ruim 80.000 belangstellenden trok.

1985 werd in het Gemeentemuseum van Arnhem, de tentoonstelling 'Terugblik op Willink' gehouden die ruim 80.000 belangstellenden trok. Zijn weduwe Sylvia Willink-Quiël is de beheerdster van zijn nalatenschap en enig auteursrechthoudster van Willinks werk. Bovendien is 'Carel Willink ®' een geregistreerde merknaam.

Biography English

1900
Albert Carel Willink was born on the 7th March in Amsterdam.
 
1913-1918
Attended secondary school at the Van der Hoof Institute, followed by five years of High School on the Keizersgracht in Amsterdam.
 
1918-1919
Willink studied medicine for a short time.
Followed the Foundation Course in Architecture at the Technical University in Delft, where he lived for a while, and became friends with Charles Roelofsz, who became a painter. In the meantime he had gone to live in The Hague, from where he wrote to his parents on the 17th November 1919, telling them of his decision to become a painter.
 
1920-1923
Travelled via Düsseldorf to Berlin, where he first studied briefly at the Staatliche Hochschule and then at Professor Hans Baluschek's international painting school. Became friends with Herbert Behrens Hangeler. Made first expressionist paintings, somewhat in the style of Dix and Grosz, but showed abstract work in an exhibition with the November Group in the Moabit Glaspalast in 1923. Also made water-colors and collages that have an affinity to Klee and Schwitters. Contributed for a time to the avant-garde magazine 'Het Overzicht' and participated in the 'Der Wurf group' in Bielefeld and the 'Zenith group' in Belgrado.
 
1924-1925
After returning to Amsterdam had an exhibition in 'Gebouw Heystee', calling himself a 'futurist'. Collaborated on the constructivist art magazine 'De Driehoek', along with Josef Peeters and Eddy du Perron, remaining friends with the latter of 'De Onafhankelijken' (The Independents), with whom he would exhibit at the Stedelijk Museum in Amsterdam a number of times in the coming years, and for which he designed the poster and catalogue in 1927. Figurative elements returned in a number of paintings, such as 'De Zilveren Bruiloft' (The Silver Wedding), with compositions reminiscent of Léger and collage.
 
1926-1930
Worked for some time in 1916 as a pupil in Henri Le Fauconnier's studio in Paris, making line drawings of a nude model. Was inspired by the classism of Picasso, which led to works such as 'Duiven' 1927 (Doves) and 'Meisje met duif' 1929 (Girl with dove). Married Mies van der Meulen in 1926, but she left him two years later. Willink made several portraits of her. Together with his wife and Behrens Hangeler, he travelled through France down to the Pyrenees. The French landscape and places such as Lourdes appear in a number of works.
 
1931
Toured Italy with his brother Jan, including visits to Pisa and Florence. Admiration for the work of De Chirico. Painted such works as 'Late bezoekers in Pompeï' 1931, (Late visitors in Pompei). In 1931 he painted a nude reclining in front of a landscape, 'Rustende Venus' (Venus resting), for which Wilma Jeuken posed.
 
1932
One-man exhibition at Kunsthandel Vecht in Amsterdam. The characteristic 'Willink houses' made their first appearance in his work, as in the portraits of Wilma and Charles Roelofsz. Willink frequently made portraits of Wilma, in 1932, 1938, 1940 (with cat) and 1952, for example. He also painted the two of them together in double portraits in 1934 and 1957.
 
1934
Marriage to Wilma Henriëtte Johanna Jeuken (born 1905, Amsterdam).
 
1935
Moved into an apartment with studio on the Ruysdaelkade in Amsterdam, where he would continue to live until his death. Started to use classical statues, which he knew from the Neues Palast in Potsdam, from Paris and Versailles or from the Rijksmuseum garden, in paintings such as 'Landschap met standbeeld' (Landscape with statue) and 'Het jachtslot' (The hunting lodge).
 
1939
Exhibition in Museum Boymans, Rotterdam. Paintings such as 'Job' 1938 and 'Simon de pilaarheilige' 1939 (Simon the Stylite) - for which the artist used himself as model - and landscapes such as 'Château en Espagne' 1939, were seen as expressions of cultural pessimism soon to become true by the Second World War.
 
1941
Commissioned to paint the portrait of Mr. J.Th. Stakenburg. In the coming years around 40 portraits commissions would follow, from which Willink earned his living. A number of them were double portraits. The last one, a portrait of a young woman was done in 1980.
 
1947
Travelled to Paris, where he gained renewed inspiration in the Jardin des Tuileries, the park of Versailles and in St. Germain-en-Laye.
 
1949
Exhibition Stedelijk Van Abbe Museum in Eindhoven.
 
1950
Published the essay 'De Schilderkunst in een kritiek stadium' (Painting at a critical stage), in which he distanced himself from the abstract painting at that time and explained his own ideas about modern painting, particularly in relation to his realistic work.
 
1951
Important exhibition in the Palast des Beaux Arts, Brussels.
 
1952
Up until 1962, painted seventeen landscapes with exotic animals such as rhinoceroses, giraffes, anteaters and marabous, producing an effect of alienation by placing them in unfamiliar landscapes.
 
1956
Exhibition in the Stedelijk Museum, Amsterdam.
 
1960
Wilma Willink-Jeuken died from a cerebral haemorrhage. Chasing the blues away after this tragic loss, Willink made a trip to Rome, visiting the Vatican gardens, the Roman baths museum, the surrounding areas of the city and the Bomarzo gardens 120 km away.
 
1961
Exhibition in The Stedelijk Museum, Amsterdam. Three paintings made in the years 1961-1963 were inspired by the Roman baths museum in Rome.
 
1962
Travelled once again to Rome and the Bomarzo gardens, whose statues would be incorporated in five large paintings from the period 1963-1966, such as 'De eeuwige schreeuw' 1964 (The eternal scream) and 'Onnodige Getuigen' 1965 (Unnecessary Witnesses).
 
1968
Exhibition Gemeente Museum in Arnhem.
 
1969
Marriage to Mathilda de Doelder, born in 1938. He included her nude figure in three compositions, including 'Fuga monialium' of 1967.
 
1973
Retrospective exhibition in Museum Boymans-Van Beuningen, Rotterdam. A final self-portrait was done in this year.
 
1975
Willink estranges from Mathilda who showed signs of megalomania. After she seriously damaged the 1952 portrait of 'Wilma', Willink immediately banished Mathilda from his life. Directly after this Willink shared his life with a new wife: Sylvia.
 
1977
After the official divorce from Mathilda (2nd June) Carel Willink married the artist Sylvia Maria Elizabeth Quiël  on 5th July (born 1944) with whom he remained inseparable until his death. Sylvia Willink-Quiël was portrayed three times by her husband: as a seated nude in 1976, for example, and as 'Resting Venus 2' in 1978 in which he symbolically referenced to the happy period with his deceased second wife Wilma, painted in the same pose as 'Resting Venus 1931'.
Underwent major surgery.
Represented on the exhibition 'Tendenze der Zwanziger Jahre', Berlin.
 
1980
Exhibition of realist work in the Stedelijk Museum, while early abstract work was shown in the G.I.N. Gallery, Amsterdam. Promoted to Officer in the Order of Orange Nassau, made a member by the French state of the Institute de France. Five works included in the exhibition 'Les réalismes 1919-1939' at the Centre Georges Pompidou. Paris.
 
1983
Works with Jouke Mulder on his biography. Represented at exhibition 'ZENITH' in National Museum Belgrado. An incurable disease of the liver was diagnosed. Willink died on the 19th October in his house in Amsterdam. An unfinished painting with Bomarzo figures was left on the easel: a version of the painting 'Evenwicht der krachten' (Balance of forces) of 1983.

Biografie Deutsch

1900 Albert Carel Willink wurde am 7. März in Amsterdam als ältester der beiden Söhne von Jan Willink und Wilhelmina Altes geboren.

1913-1918 Besuch der weiterführenden Schule am Van-der-Hoof-Institut und der ersten fünfjährigen HBS an der Keizersgracht in Amsterdam.

1918-1919 Studierte kurze Zeit Medizin, was zu einer Freundschaft mit dem späteren Psychiater Frits Grewel führte. Anschließend studierte er bis zum Abschluss seines Propädeutikums Architektur an der Technischen Hochschule in Delft; freundete sich mit dem späteren Maler Charles Roelofsz an. Mittlerweile hatte er sich in Den Haag niedergelassen, von wo aus er seinen Eltern in einem Brief vom 17. November 1919 seine Entscheidung, Maler zu werden, mitteilte.

1920-1923 Reise über Düsseldorf nach Berlin, wo er zunächst kurz an der Staatlichen Hochschule, dann an der internationalen Malschule von Professor Hans Baluschek studierte. Dort freundete er sich mit Herbert Behrens Hangeler an. Er schuf zunächst expressionistische Arbeiten, etwa im Stil von Dix und Grosz, stellte aber 1923 mit der „November-Gruppe“ abstrakte Arbeiten im Glaspalast in Moabit aus. Erstellte Aquarelle und Collagen im Zusammenhang mit Klee und Schwitters. Arbeitete einige Zeit an der Avantgarde-Zeitschrift „Het Overzicht“, nahm an den Gruppen „Der Wurf“ in Bielefeld und „Zenith“ in Belgrad teil.

1924-1925 Nach seiner Rückkehr nach Amsterdam veranstaltete er eine Ausstellung im „Heystee-Gebäude“, bei der er sich selbst als „Futurist“ bezeichnete. Mitarbeit an der Zeitschrift für konstruktivistische Kunst „De Driehoek“, unter anderem mit Josef Peeters und Eddy du Perron. Mit letzterem blieb er bis zu seinem Tod im Jahr 1940 befreundet. Wurde Mitglied der „Independents“, mit denen er in den kommenden Jahren mehrmals im Stedelijk Museum in Amsterdam ausstellte und für die er 1927 das Plakat und den Katalog entwarf. Es entstanden zahlreiche Werke, etwa „Die Silberne Hochzeit“ (1924), in denen figurative Elemente wiederkehren und deren Komposition an Léger und Collagen erinnert.

1926-1930 Arbeitete 1926 einige Zeit im Studentenatelier von Henri Le Fauconnier in Paris, wo er Strichzeichnungen nach Aktmodellen anfertigte. Inspiriert wurde er vom Klassizismus Picassos, aus dem Werke wie „Tauben“ (1927) und „Mädchen mit Taube“ (1929) hervorgingen. Heiratete 1926 Mies van der Meulen, der ihn 1928 verließ. Willink hat sie mehrmals porträtiert. Mit seiner ersten Frau und Behrens Hangeler reiste er durch Frankreich in die Pyrenäen: In zahlreichen Werken tauchten unter anderem die französische Landschaft und Lourdes auf.

1931 Unternahm er mit seinem Bruder Jan eine Italienreise und besuchte unter anderem Pisa und Florenz. Bewunderung für De Chiricos Arbeit; Es entstanden Gemälde wie „Späte Besucher in Pompeji“ (1931). 1931 malte er einen vor einer Landschaft liegenden Akt „Ruhende Venus“, für den Wilma Jeuken posierte.

1932 Einzelausstellung im Kunsthandel Vecht in Amsterdam; Die typischen „Willink Houses“ tauchten in dem Werk auf, unter anderem im Hintergrund von Porträts von Wilma und Charles Roelofsz. Willink porträtierte Wilma elf Mal, darunter 1932, 1938, 1940 (mit Katze) und 1952; er porträtierte sie auch gemeinsam in Doppelporträts in den Jahren 1934 und 1957.

1933 Heirat mit Wilma Henriëtte Johanna Jeuken, geboren 1905 in Amsterdam. Hatte eine Einzelausstellung im Stedelijk Museum „De Lakenhal“ in Leiden.

1934 Ausstellungen in Den Haag bei Kunsthandel Nieuwenhuizen Segaar und in Amsterdam bei Kunsthandel Huinck und Scherjon.

1935 Einzug in das Haus mit Atelier an der Ruysdaelkade in Amsterdam, wo er bis zu seinem Tod lebte. In Gemälden wie „Landschaft mit Statue“ und „Das Jagdschloss“ verarbeitete er klassische Bilder, die er aus dem Neuen Palast in Potsdam, aus Paris, Versailles oder aus dem Garten des Rijksmuseums kannte. Hatte 1936 und 1938 eine Ausstellung beim Kunsthändler Carel van Lier.

1939 Retrospektivausstellung im Museum Boymans in Rotterdam. Gemälde wie „Hiob“ (1938) und „Simeon der Säulenheilige“ (1939) – für die der Künstler selbst Modell war – und Landschaften wie „Château en Espagne“ (1939) galten als Ausdruck des Kulturpessimismus, der wurde im Zweiten Weltkrieg Wirklichkeit.

1941 Auftrag für ein Porträt von Mr. J.Th. Stakenburg. In den folgenden Jahren folgten etwa 40 weitere Auftragsporträts, darunter mehrere Doppelporträts, als Einnahmequelle. Das letzte, ein Porträt einer jungen Frau „Die Madonna der Galapagos-Inseln“, entstand 1980.

1947 Unternahm eine Reise nach Paris, wo er sich im Jardin de Tuileries, im Park von Versailles und in St. Germain-en-Laye erneut inspirieren ließ, was in Gemälden Eingang fand.

1949 Ausstellung im Stedelijk Van Abbe Museum in Eindhoven.

1950 Veröffentlichung des Aufsatzes „Malerei im kritischen Stadium“. Er wendet sich gegen die abstrakte Malerei jener Zeit und erläutert seine Vorstellungen von der modernen Malerei, insbesondere über den Platz, den sein realistisches Werk darin einnimmt.

1951 Retrospektivausstellung im Zentrum der Schönen Künste in Brüssel.

1952 Bis 1962 malte er siebzehn Landschaften mit exotischen Tieren wie Nashörnern, Giraffen, Ameisenbären und Marabus. Die Tiere wurden in eine für sie ungewöhnliche Umgebung gebracht, was zu einer Entfremdung führte.

1953 Ausstellung im Waaggebouw in Nijmegen.

1955 Ausstellung im Rathauspalast in Tilburg.-1956 Ausstellung im Stedelijk Museum in Amsterdam.

1960 Wilma Willink-Jeuken starb an einer Gehirnblutung. Um diesen großen Verlust zu verarbeiten, reiste Willink nach Rom. In dieser Stadt besuchte er die Vatikanischen Gärten, das Thermalmuseum, die Umgebung der Stadt und die etwa 120 km entfernten Bomarzo-Gärten.

1961 Ausstellung im Stedelijk Museum in Amsterdam. Das Thermalmuseum in Rom lieferte die Inspiration für drei Gemälde, die in den Jahren 1961-1963 entstanden.

1962 reiste er erneut nach Rom und in die Gärten von Bomarzo, deren Bilder im Zeitraum 1963/1966 in fünf große Gemälde eingearbeitet wurden, darunter „Der ewige Schrei“ (1964) und „Unnötige Zeugen“ (1965).

1968 Ausstellung Gemeentemuseum in Arnheim.

1969 Heirat mit Mathilda de Doelder, die er nackt in eine Reihe von Kompositionen einbezog, darunter „Fuga monialium“ von 1967.

1973 Retrospektivausstellung im Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam. In diesem Jahr entstand ein letztes Selbstporträt.

1975 entfremdete sich Willink von Mathilda, die Anzeichen von Stolzwahn zeigte, und nachdem sie das Porträt von „Wilma“ aus dem Jahr 1952 schwer beschädigt hatte, verbannte Willink sie sofort aus seinem Leben. Unmittelbar danach teilte Willink sein Leben mit einer neuen Muse: Sylvia.

1977 Nach der offiziellen Scheidung von Mathilda (2. Juni) heiratete Willink am 5. Juli die Künstlerin Sylvia Maria Elizabeth Quiël (geb. 1944), mit der er bis zu seinem Tod unzertrennlich bleiben sollte. Sylvia Willink wurde dreimal von Willink gemalt, darunter zweimal lebensgroß als „Sitting Nude“ im Jahr 1976 und 1978 als „Resting Venus 2“, womit Willink symbolisch auf die glückliche Zeit mit seiner Frau Wilma verweist, die er im Jahr 1978 malte Gleiche Position wie „Ruhende Venus“ im Jahr 1931. Retrospektive Ausstellung im Kunsthandel Van Wisseling in Amsterdam. Wurde einer größeren Operation unterzogen. Teilnahme an der Ausstellung „Tendenze der Zwanziger Jahre“ in Berlin.

1980 Überblick über realistische Arbeiten im Stedelijk Museum. Das frühe abstrakte Werk wurde in der G.I.N.-Galerie in Amsterdam gezeigt. Veröffentlichung des Standardwerks von Prof. Hans Jaffé bei Meulenhoff/Landshoff. Beförderung zum Offizier des Ordens von Oranien-Nassau, Ernennung durch den französischen Staat zum Mitglied des „Institut de France“. 15. Dezember: Eröffnung der großen internationalen Ausstellung „Les Réalismes“ im Centre Georges Pompidou, in der Willink mit fünf Werken vertreten war.

1983 arbeitete er mit Jouke Mulder an seiner Biografie „Willink's Truth“. Teilnahme an der Ausstellung „Zenith“, Nationalmuseum in Belgrad (Februar/März). 2. August: Bei Willink wird eine unheilbare Lebererkrankung diagnostiziert. Arbeitete an einem Gemälde, das niemals fertiggestellt werden sollte, einer Variation von „Gleichgewicht der Kräfte“.

19. Oktober: Albert Carel Willink starb im Alter von 83 Jahren in seinem Haus in Amsterdam.

Vom 10. November 1984 bis 3. Februar 1985 fand im Stadtmuseum Arnheim die Ausstellung „Rückblick auf Willink“ statt, die mehr als 80.000 Interessierte anzog.

1985 fand im Stadtmuseum Arnheim die Ausstellung „Rückblick auf Willink“ statt, die mehr als 80.000 Interessierte anzog. Seine Witwe Sylvia Willink-Quiël ist die Verwalterin seines Nachlasses und alleinige Inhaberin des Urheberrechts an Willinks Werken.

Darüber hinaus ist „Carel Willink ®“ ein eingetragener Markenname.